U radu su detaljno objašnjene tri glavne vrste stijena koje se u prirodi mogu pronaći: sedimentne, magamtske i metamorfne te njihove mogućnosti uporabe u građevinarstvu. Pri izradi projekata, osim vrste stijena, potrebno je odrediti stanja naprezanja unutar stijenske mase kao i čvrstoću stijenske mase. Navedene karakteristike određuju se procesom klasifikacije stijenske mase. Od sedam klasifikacija, u radu su objašnjene dvije klasifikacije: Geomehanička klasifikacija (RMR) te Q-klasifikacija, parametri koji ih određuju te pripadne vrijednosti. Diskontinuiteti i njihove glavne karakteristike, poput orijentacije, razmaka, hrapavosti i dr., detaljno su objašnjene. Obzirom da na ponašanje stijenske mase najviše utječe posmična čvrstoća diskontinuiteta, u radu je prikazan odnos između posmične čvrstoće i normalnog naprezanja korištenjem Mohr-Coulombovog kriterija čvrstoće. Nužno je poznavanje i koeficijenata hrapavosti površine (JRC) te koeficijenata tlačne čvrstoće (JCS) za postizanje što točnijih rezultata. U daljnjem radu iskazani su mehanizmi sloma stijenske mase: ravninski (planarni) slom, klinasti slom te slom prevrtanjem (toppling), uzroci njihova nastanka i glavne karakteristike sloma. Za određivanje stabilnosti padina obrađena je kinematička analiza, čiji se rezultati prikazuju u trodimenzionalnom prostoru, stereografskoj projekciji.